De VAlck
"
Een vrouw wachtte op haar vlucht in de vertrekhal van een groot vliegveld.
Ze moest vele uren wachten en ze besloot een boek te kopen om de tijd door te komen.
Ook kocht ze een pakje koekjes.
Ze zat in een armstoel in de VIP-ruimte van het vliegveld om te rusten en rustig te lezen.
Naast de leunstoel waar het pakje koekjes lag.
In de volgende stoel zat een man. Hij sloeg een tijdschrift open en ging lezen.
Toen zij het eerste koekje nam, nam de man er ook een.
Zij voelde irritatie, maar zei niets. “Wat een durf”, dacht ze.
En telkens als zij een koekje nam, nam hij er ook een.
Het maakte haar woedend, maar ze wilde er geen scene van maken.
Toen er nog één koekje over was dacht ze: “Wat zal die man nu doen?”
Toen nam de man het laatste koekje, brak het in tweeën, en gaf haar een helft.
Ah! Dat was te veel! Nu was ze woedend! Nijdig pakte ze haar boek, haar andere spullen en rende naar de incheckplaats.
Toen ze in haar stoel zat in het vliegtuig, keek ze in haar tas, om haar bril te pakken, en tot haar verbazing zat het pakje koekjes daarin, ongeopend, onaangeroerd.
Ze was vergeten dat haar koekjes nog in haar tas waren. Ze voelde zich beschaamd, en ze realiseerde zich dat ze fout was.
De man had zijn koekjes met haar gedeeld zonder een gevoel van ergernis of bitterheid ... terwijl zij kwaad was omdat zij dacht dat zij haar koekjes deelde met hem.
Nu had zij geen kans meer om het hem uit te leggen en haar verontschuldigingen aan te bieden.
Er zijn 4 dingen die je niet kan terug draaien.
De steen … na het gooien.
Het woord … na het is gesproken.
De gelegenheid … die je hebt gemist.
De tijd … nadat die voorbij is gegaan.
Benut 2015 ten volle.
Onze allerbeste wensen,
Robin
Maarten"
Zo loopt een dag staking voor een kleine dorpsadvocaat
(foto : een griffie 15/12/2014 : voor elk probleem een stempel)
Twee ernstige klachten op één week tijd !
Vrienden uit Asse : Bezint eer ge begint !
Franz Kafka (Praag, 3 juli 1883 – Kierling, 3 juni 1924)
25 jaar geleden viel de muur in Berlijn. Terecht wordt dat uitgebreid herdacht. In dezelfde periode was er in Praag de 'fluelen revolutie'. Ook daar viel het communistische regime. Maar, op zijn Praags... fluweel, niet te brusk. Met heel veel overgangsregeltjes vooral, regeltjes... Het was in de zomer van 1990, een zevental maanden na de revolutie, dat we met enkele studenten naar Praag trokken (zie 'De Valck vliegt uit 'op deze site). We voelden er nog het communisme, burgerwacht ging samen met militaire macht op ronde, het hotel werd je nog toegewezen. De buitenlandse gelden die je binnen bracht werden nog geteld, om de grens over te geraken had je nog 'stalen zenuwen' nodig, in het restaurant vroeg je beter 'wat heb je in huis' dan ' de menukaart a.u.b. '.
Ook Kafka dwaalde rond in Praag. Eens telefoneren naar huis : dat was een hele opgave. Ik weet nog dat ik er twee uur over deed om pakweg 5 minuten te bellen. Eerst heel je leven opschrijven, dan een som betalen, dan naar een hokje en wachten tot je 'een buitenlijn' kreeg. Als het belkrediet bijna op was kwam er een dame op de glazen deur van het kotje bonken.... het was me wat.
Heimwee naar Kafka ? Welnu, ik lees hem graag. Zeker als je veel naar Praag gaat en op den duur zowat de gewoontes van de bevolking in de gaten hebt, is het echt wel te pruimen lectuur.
Waarom die hele bocht naar Kafka ? Wel ik kwam hem hier in het Vlaanderen, waar we alles wat we zelf doen goed plegen te doen, tegen.
Neem U tijd, als Kafka er bij komt met je dat vooral hebben : tijd, geduld en stalen zenuwen...
Op een goeie dag, zo'n drie jaar geleden inmiddels, diende ik voor aansluiting nutsvoorzieningen te zorgen voor een nieuwbouw van 23 appartementen. De architect, vol van goede bedoelingen, stelde : 'om rap te gaan is het misschien niet slecht dat ge gas en electriciteit opent bij Uw leverancier die bij U privé levert'. Zo gezegd zo gedaan. Inmiddels is het zo dat 'Eandis' als netbeheerder binnen komt met de stroom en de gas maar de levering aan andere maatschappijen is toevertrouwd.
Geen probleem ik vraag dat aan mijn privé-leverancier 'X'. Aan de telefoon zegt een vriendelijke dame dat ik enkel de 'ean-nummers' moet overmaken. Ik vroeg of het misschien niet nuttig zou zijn om eens ter plaatse te komen ? Antwoord : 'neen mijnheer dat zit niet in onze 'Policy', enkel de EAN-nummers'. Ik fax die nummers door samen met mijn klantnummer, dat was nodig om snel te gaan. Op die fax vermeld ik dat het klantnummer gekend was voor privé-woning maar dat aan de belevering daarvan niets diende gewijzigd te worden.
Het eerste dat ik kreeg was een formulier met de boodschap : 'proficiat met Uw verhuis'. Bellen naar de klantendienst : 'mevrouw ik verhuis niet, het gaat gewoon om een ander gebouw, nieuwe aansluitingen '. Eer men aan de overkant van de lijn begrepen heeft dat er geen verhuis is, ben je een half uurtje zoet. Groot probleem blijkt dan de vraag te zijn : 'welk formulier sturen we dan wel op ?' 'Geen, gewoon nieuwe aansluiting...EAN-nummers zijn doorgegeven'
Begrepen. Oef. Gerust. Een maand later : er gaat een slordige 12000 € van mijn rekening via domiciliering voor mijn privéverbruik : aansluitingen en voorschotten. Dit voor een gebouw waar op dat ogenblik geen verbruik is. 'Maar mijnheer, het is wel hetzelfde klantennummer he' Dank U klantendienst... Dit in orde krijgen : lees centen terug en alle abonnementen op leegstand : drie maand correspondentie.
Vorige week : opnieuw een brief van leverancier en netbeheerder : men ging over tot afsluiting van de stroom in een appartement. Opnieuw mailen, bellen....wat blijkt : 'men' heeft wat verdiepingen en tellernummers door elkaar gehaald. Maar geen erg, 'we zullen dit wel in orde zetten'.
Na drie jaar ellende heb ik zicht op correcte toelevering, aanrekening etc....
En weet je wat de vriendelijke dame van de energieleverancier me deze middag, na de hopelijk finale telefoon met klantendienst toevertrouwde ? 'Mijnheer er had heel wat miserie voorkomen kunnen worden had U met een van onze medewerkers bij het begin ter plaatse geweest'....'Mevrouw, drie jaar geleden was dat niet de Policy van Uw werkgever'...'Dat weet ik niet mijnheer, maar nu doen we dat standaard vanaf een zeker aantal contracten'.... Dank U mevrouw....