De Valck: doelgericht

Ik ben:

• David De Valck,
• geboren in Asse op 10 februari 1970,
• eerste en enige zoon van Leo De Valck en Viviane Huysmans (†),
• dadelijk in de kliniek gedoopt, met Frans De Valck als peter en Philomena De Baetzelier als meter, de ouders van mijn vader,
• opgegroeid in de Mollemstraat 27 in Brussegem,
• kleuter- en lagere school gehuppeld in Mollem,
• tegelijk ijverig trommelaartje bij de fanfare van Bollebeek vanaf 8 jaar, nadien daar ook bugel-, trompet- en tuba gespeeld,
• devoot misdienaartje (we moesten als misdienaar niet naar school als er een begrafenis was …),
• fervent fietserke bij T.V.B. geweest (Toeristen Vrienden Bollebeek),
• vervolgens humaniora gelopen bij de 'nonnekes in Londerzeel', of Virgo Sapiens, zijnde de Wijze Maagden; richting economie,
• vanaf 16 jaar ‘Camino-gewijs’ naar school en vooral op verkenning daarbuiten, de kleine wereld ontdekkend: naar de markt, overal een beetje proeven en zoeken, en zo ook de eerste kennismaking met de herberg 'bij Jan van 't Eeckhout',
• m’n 1ste jeugd afgesloten met de grote stap op 18 jaar: kost wat kost op kot naar Leuven! Rechten studeren lag voor de hand. Het eerste kot in de Mechelsestraat boven de winkel ‘Nieuw Babyhuis’, nog met een échte kotmadam zoals je ze nu nog enkel op TV ziet. Elke dag was er wel iets te kuisen of te doen op de kamers van de studenten, allicht werden vader en moeder perfect op de hoogte gehouden. Op dat kot m’n eerste lief leren kennen, die ik vandaag mijn vrouw mag noemen,
• ook ingetreden als "schacht" bij ‘Moeder Hopland’: legendarische zangfeesten op zolder van ‘den Bloeyenden’...,
• heel veel plezier gemaakt, maar ook hard gestudeerd! Had mijn vader niet gezegd: "met mijn geld daar geen plaskes, zie maar dat ge er door zijt”? Zo geschiedde: nooit genoeg gestudeerd voor een ‘cum laude’, wel genoeg om er elk jaar van de eerste keer door te zijn.

En het was toen in Leuven dat ik mijn eerste publieke stappen zette.
In de eerste weken van de eerste kandidatuur Rechten werd ik verkozen tot ‘studentenvertegenwoordiger’. De trend was gezet: mijn medestudenten wezen me die rol telkens opnieuw toe, 5 jaar op een rij.
Over de studentenjaren heen trad ik ook toe tot het bestuur van het ‘VRG’ (Vlaams Rechtsgenootschap) en het ‘HDR’ (Huis Der Rechten, de fakbar).
Als afsluiter van m’n rechtenstudies werd ik praeses van het Vlaams Rechtsgenootschap (1992). Dat was een werkelijk prachtig jaar! Ik mocht deel uitmaken van een magnifiek samenwerkend praesidium! Ik maakte vrienden voor het leven. En naast die vrienden voor het leven ontmoette ik ook de ‘vrouw van mijn leven’: Larissa Brugmans, nu door sommigen beter gekend als ‘Lies’. Het heeft me bloed, zweet en tranen (en veel bloemen) gekost om haar te veroveren, maar ze was, is en blijft mijn allerliefste investering!
Jullie begriijpen dat ik aan die periode nog steeds refereer als ‘mijn glorietijd’.
En dan … naar het leger? Liever nog niet. Ik vroeg mijn laatste uitstel aan om nog een jaar notariaat te kunnen studeren.
En dan … naar het leger? Neen, want net toen kondigde Minister van Defensie Leo Delcroix op journaal aan dat ‘lichting 1993’ afschaft werd.

Dus stapte ik meteen na mijn studies het beroepsleven in. Ik koos voor de balie. Mijn stagemeester, patron en later ook vennoot was en is Eddy Conruyt. Wie Eddy zegt, zegt ook Paula (De Coster), zijn echtgenote, dé onmisbare administratieve kracht van het kantoor. Met hen heb ik er ‘de stiel’ mogen leren.

Larissa en ik huwden op 29 juli 1995. Een van de warmste dagen van de eeuw. Een fantastische dag, waar ik hele mooie herinneringen aan koester.

Inmiddels was ik ook ‘in de politiek gesukkeld’. Via Jan Van Hove – toen schepen in Merchtem, maar vooral ook voorzitter van de Kerkfabriek in Mollem - was ik bij de werking van de toenmalige CVP geraakt.
De eerste verkiezingen waren in 1994. Ik haalde 308 stemmen, waar ik heel blij mee was. Ik kwam immers van een uithoek van Brussegem en was jaren ‘weggeweest’ naar Leuven. Ik kwam in het O.C.M.W. van Merchtem terecht.
Het is daar dat ik voor het eerst in contact kwam met Eddie De Block, op dat ogenblik een voor mij onbekend persoon. Het duurde geen twee zittingen of het klikte met Eddie. We waren jong en we wilden vooruit! We hebben risico's genomen en we hebben mekaar leren kennen. Er ontstond een echte vriendschapsband. Toekomstplannen werden gesmeed tijdens een reis in de Champagnestreek. Aan een kabbelend beekje, met een flesje dat lag te koelen in het water, kwamen de tongen los, de geesten vrij. De ideeën, plannen en visies die daar zijn 'opgeborreld', zijn tot op heden nog actueel.

In 1999 werd ons eerste kind geboren. Robin, een flinke zoon, een miniatuurweergave van mezelf vertelde iedereen me. De Valck was trots als een pauw!

Zonder er veel over uit te wijden, kan ik zeggen dat de verkiezing in 2000 voor mijzelf een succes was (508 voorkeurstemmen), maar tegelijk ook een teleurstelling. Met de partij ging het naar oppositie. geschiedenis cvp

Gelukkig bracht dat jaar Maarten, onze tweede zoon, meer dan wat afleiding. Ik heb tijdens zijn eerste levensjaar beslist meer van hem wakker gelegen dan van de politiek. Maar dat was het kereltje natuurlijk vlug vergeven.

Ingevolge tal van omstandigheden en situaties die eigenlijk een heel hoofdstuk apart zouden kunnen uitmaken, besloot ik in december 2003 om als onafhankelijk raadslid te gaan zetelen. Toen vond ik opnieuw de motivatie en de kracht om positief aan politiek te doen!

In 2006, bij de lijstvorming was ik overal welkom. Mijn voorkeur ging naar een duidelijke, geloofwaardige keuze. Ik ging voor de Lijst van de Burgemeester, Eddie. Een terugblik op het gesprek aan dat beekje in de Champagne en de plannen die we daar toen maakten, was voldoende. Samen gaan we ervoor!
We boekten een mooi resultaat. Eddie werd met een overdonderend aantal voorkeursstemmen opnieuw verkozen tot burgemeester en de kiezer had mij bij wijze van spreken benoemd tot ‘eerste reserve’. Intussen was ik voorzitter van de gemeenteraad, …
Jammer genoeg diende ik die rol van eerste reserve veel sneller te vervullen dan verwacht. Mijn campagnegenoot en ook vriend Kris De Pauw kwam plots te overlijden en net hem, met wie ik zo graag in het college had gezeten, moest ik opvolgen.
Na zelf een ingreep te hebben moeten ondergaan aan het hart, heb ik geprobeerd met volle kracht en enthousiasme het werk van Kris voort te zetten. Nooit met de bedoeling hem te imiteren, dat kan immers niemand.
Eddie nam de bevoegdheden natuur en milieu over van Kris (niet direct ‘mijnen dada’) en gaf de bevoegdheden financiën en begroting door aan mij.
In het begin was het zoeken, leren, studeren en vloeken. Ik vond evenwel zeer loyale collega's, correcte medewerkers op het gemeentehuis en een uiterst toffe groep mensen in de fractie en de partij. Dit alles doet mij elke dag opnieuw uitkijken naar het vervolg van het verhaal : uitdagingen aangaan, werken aan de toekomst, plannen maken, steeds met de voeten op de grond …

En dan is doorzetten nu het sleutelwoord! Doorzetten om van deze legislatuur een succes te maken.
Goede ideeën zijn daartoe essentieel. Maar, ideeën hebben is één zaak. (Hoe meer, hoe liever zelfs.) Die ideeën omzetten in concrete realisaties, is een andere. Enkel via hard werken, een grote gedrevenheid en … veel geduld en doorzetting kunnen successen geboekt worden!
Een belangrijke les die ik leerde gedurende mijn prille schepenambt is immers dat er tussen idee en uitvoering heel wat tijd verloopt. Een concreet voorbeeld : in oktober 2010 beslisten we de gemeentelijke bus te vervangen en op zoek te gaan naar een goede occasie. Ofschoon de administratie perfect haar werk heeft gedaan, was concrete levering eerst mogelijk midden augustus 2011. Doorzetten is dan de boodschap. Telkens vragen ‘hoe zit het met dat dossier’, ‘doe eens een rappel naar X’, ‘heb je Y al aangemaand om Z’, enz.
Doorzetten is ook noodzakelijk om onverwachte tegenslagen of tegenstand in het algemeen te overwinnen. “Nooit plooien”, zei een goede vriend ooit tegen mij. Het is een levensles geworden. Geduld wordt beloond, maar doorzetten en er achter zitten kan wel de zaken versnellen.


Enkele realisaties wens ik toch op te sommen. Niet met de bedoeling om de pluim op mijn hoed te steken. In tegendeel, steeds dankbaar dat we het samen deden met collega’s.

• Eerste fase serviceflats: een gedurfd plan qua ontwerp, financiering en aanneming. Nu ‘dbf’ genoemd (design, built and finance), toen een vernieuwend concept. Vandaag is het gebouw bijna volledig afbetaald en de bewoners zijn er gelukkig !
• Opzeg pacht grond achter het voormalige rustoord: revolutionair ‘hoe durft ge’. Nu park dat iedereen bewondert en alle bewoners van de site een oase van groen en rust schenkt.
• Aankoop perceel grond gelegen achter bestaand containerpark voor uitbouw nieuw containerpark.
• Aankoop ‘loods Meersman’: niet te missen schakel tussen bestaande loods en nieuw op te richten containerpark.
• Bijzonder plan van aanleg station: aankoop van twee panden om eindelijk de verbinding ‘De Lijn’ en station te kunnen realiseren.
• Bijzonder plan van aanleg Meskens: van een gebied bestemd voor nijverheid en ambachten naar een bestemming voor wonen, in diverse vormen (van kleine kavels ééngezinswoningen tot meergezinswoningen), met aandacht voor pleinfuncties en groen.
• Bijzonder plan van aanleg Miergemhof: klein inbreidingsproject . Ook hier herbestemming nijverheid - die daar zeer ongepast zou zijn - naar wonen (ééngezinswoningen).
• Bijzonder plan van aanleg ‘parking Ginder-Ale’: creëren van een ruimer kruispunt, en zo meer veiligheid voor de zwakke weggebruiker. Verleggen toegang schoolgebouw naar parking Dendermondestraat, alsook woongelegenheden.
• Bijzonder plan van aanleg ‘Drypikkel’ - site voetbalveld: woongebied, gecombineerd met een plan met een ontwikkeling met alle varianten qua bouwmogelijkheden, heel veel groen, pleintjes, doorsteken voor fietsers en voetgangers.
• Bijzonder plan van aanleg ‘Reedijk’: op maat van ‘Levedale’, een project realiseren voor opvang voor werkende anders validen.
• Masterplan Ginder-Ale: een ‘geschenk’ van een meerderheid die de gebouwen ooit voor een haast symbolische prijs kon kopen, maar niet getreurd, het zal mooi worden: na heel wat afbraak, een gemengde bestemming : rustoord, recreatie, wonen, handel, en opnieuw veel pleinfunctie en groen.
• Gemeentelijk structuurplan: meer dan tien jaar aan gewerkt zonder enig resultaat, nu in volle vaart, waarschijnlijk nog deze legislatuur klaar!
• Restauratie ‘Reedijkgebouw’: een paradepaardje van wijlen Kris De Pauw. Dossier vervolledigd en klaar om de werken aan te vatten.
• Annex-gebouw Reedijk: een gebouw dat de restauratie zin geeft, nut geeft. Een permanente tentoonstellingsruimte voor August De Boeck, Jeugd en Poëzie, onze heemkundige kring : ze zullen er gretig gebruik kunnen van maken. Tegelijkertijd: het netjes maken van de parking. Ook hier : veel groen!
• Nieuw containerpark: mee opstellen plannen : zeer veel aandacht voor gebruiksgemak, toegankelijkheid, en een heel groot gedeelte om gratis afval te deponeren.
• Feestzaal Brussegem : op zoek naar de beste, meest realistische en meest economische oplossing.
• Opfrissen feestzaal Hamme.
• Restauratie kerk Hamme.
• Restauratie kerk Ossel.
• Opstart Autonoom Gemeentebedrijf, opgelegd in het gemeentedecreet: we zijn nu klaar en hebben door deze constructie al meerdere duizenden euro’s bespaard!
• Opstart nieuwe sporthal op de site ‘Dooren’: dit naar aanleiding van mijn nota ‘visie patrimonium’. We gaan voor een sober, functioneel gebouw. Uiteraard is de uitwerking hiervan voor collega schepen van sport Steven Elpers.
• Merchtem op stelten: proberen het succes te evenaren van de eerste editie van wijlen schepen Kris De Pauw!
• Met de bedoeling het steltenlopen echt in te burgeren bij onze jeugd: poging verbreking record steltenlopen.
• Ondersteuning toeristische zoektocht Merchtem.
• Het marktgebeuren nog meer aantrekkelijk maken met de ‘zomermarkten’
• Het August De Boeck Jaar: wie in 2012 niets van August De Boeck gehoord of gezien heeft, daar scheelt iets mee! Het is nu reeds een succes. De bedoeling was het redden van werken die dreigden verloren te gaan, partituren ter beschikking te stellen en te zorgen dat De Boeck vooral uitgevoerd wordt. Aan de uitvoeringen in Vlaanderen, Brussel, Wallonië - en nu geen gestoef- Shangai en Tenesee, komt geen eind!
• Politiek is ook werken aan ‘kleine’ dingen : op zoek naar de best mogelijke GFT-zak (eentje die niet bij de eerste vracht koffie scheurt), het verhogen van een lat aan het containerpark zodat ook een ‘suv – wagen’ binnengelaten kan worden aan het tarief van een gewone wagen, …